اهمال‌کاری چیست؟

اهمال‌کاری یا Procrastination یعنی به تعویق انداختن کارها؛ کارهایی که می‌دانیم باید انجام دهیم ولی انجام نمی‌دهیم و خودمان را به‌خاطر انجام ندادن آنها سرزنش می‌کنیم.
اهمال‌کاری مثل بسیاری از ویژگی‌های شخصیتی مانند ( افراطی بودن، دلسوزی، مهربانی، بدگمانی و …) نیست که به‌سختی قابل تغییر باشد؛ اهمال‌کاری یک رفتار و عادت است که با تمرین و تکرار می‌توان آن را با یک عادت خوب جایگزین کرد.

اهمال‌کاری یعنی اینکه، ترجیح بدهیم انجام کار مهمی را به عقب بیندازیم و به‌جای آن کار ساده‌تری بکنیم. مثلاً به‌جای مطالعه کتاب در زمینهٔ حرفهٔ کاری‌مان که باعث رشد و ترقی می‌شود، تلویزیون ببینیم.
یا بجای تمرین مهارت‌های مهم زندگی، تماشای ویدئوهای آموزشی، ورزش‌کردن و هر کاری که ما را به خواسته و اهدافمان نزدیک‌تر می‌کند، کار و عملی را انجام دهیم که هیچ‌گونه سودی برای ما ندارد و باعث رشد ما نمی‌شود، مثلاً در شبکه‌های اجتماعی وقت تلف کنیم.

اما این لحظه دقیقاً شما در زمان و مکان درست قرار گرفته‌اید، زیرا در حال مطالعهٔ مطلبی مفید هستید که برای رشد شما در هر زمینه‌ای و لذت بردن از زندگی‌تان مفید است و کاربرد دارد

اهمال‌کاری هیچگاه حذف نمی‌شود!
یعنی اینکه همه افراد کم‌وبیش در زندگی خود اهمال‌کاری می‌کنند. گاهی اوقات اهمال‌کاری ما به‌اندازه‌ای زیاد می‌شود که خودمان و اطرافیانمان را به دردسر می‌اندازد. این همان زمانی است که باید وارد عمل شویم.

انتظار نداشته باشید که با خواندن این مقاله یا حتی بهترین کتاب‌ها در زمینه اهمال‌کاری، ناگهان متحول شوید و اهمال‌کاری را کنار بگذارید! مثل خیلی از عادت‌های اشتباه ما، اهمال‌کاری هم سال‌ها با ما همراه بوده است و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که یک شبه ما را ترک کند!

تغییر عادت اهمال‌کاری به عزم و اراده زیاد، صبر و حوصله، تمرین و تکرار نیاز دارد و این مقاله چکیده و ساده شدهٔ هر آن چیزیست که بدنبالش هستید.
اما باید زمان بگذارید و عجله نکنید، زیرا مطالب و نکات بسیار مهمی در تک‌تک کلمات این مقاله بکار رفته است که کلید روشنایی شماست.

اهمال‌کاری یعنی اینکه ما کارهایی را که از قبل تصمیم گرفته‌ایم انجام بدهیم، به‌صورت داوطلبانه به تعویق بیندازیم، باوجوداینکه می‌دانیم این تأخیر ممکن است به ضرر ما باشد؛ یعنی اینکه بر روی عملکرد ما یا احساس ما نسبت به خودمان تأثیر بگذارد.

احتمالاً به‌محض خواندن این تعریف، در ذهن خودتان موقعیت‌هایی را مرور می‌کنید که کارهایتان را از این لحظه‌به‌لحظه‌ای دیگر، از این ساعت به ساعتی دیگر و از امروز به روزی دیگر موکول کرده‌اید. ولی همه تأخیرها عمدی نبوده‌اند!  بعد هم حتماً به خودتان می‌گویید: مگر دست من بوده است که پدرم به‌سختی مریض شد و من نتوانستم پروژه‌ام را سروقت انجام دهم؟ مگر دست من بود که مجبور شدم به فلان مأموریت کاری خارج از برنامه بروم و نتوانم فلان کار را به‌موقع انجام دهم؟ و… .

خب واقعیت این است که همهٔ تأخیرها، اهمال‌کاری نیستند! بعضی از تأخیرها اجتناب‌ناپذیرند.

اگرچه خیلی از اتفاقات به‌ظاهر خارج از کنترل ما هستند و زمانی که دقیق‌تر به آنها نگاه کنیم، می‌بینیم که می‌توانیم آنها را تحت کنترل خودمان در بیاوریم. بعضی دیگر از تأخیرها ناشی از آن است که ما به اطلاعات بیشتری برای شروع کار خود نیاز داریم و عاقلانه این است که پیش از دریافت اطلاعات لازم، کار خود را شتاب‌زده شروع نکنیم.

تأخیر با زندگی ما عجین شده است. ما در یک مقطع زمانی کارهای زیادی برای انجام‌دادن داریم و نمی‌توانیم تمام آنها را به‌صورت هم‌زمان انجام دهیم. پس، ناچاریم که از بین کارهای موجود، انتخاب کنیم. همین انتخاب ما به این معنی است که باید انجام بعضی از کارها را به وقت دیگری موکول کنیم. می‌بینید؟ این هم نوعی تأخیر است.

زندگی ما پر از انتخاب است و ما در هر مقطع زمانی بر اساس درجه مهم بودن کارها، میزان تأثیر کارها بر زندگی‌مان، اهدافی که از قبل تعیین کرده‌ایم، برنامه روزانه‌مان و حتی حس و حالی که در آن لحظه داریم تصمیم می‌گیریم که کدام کار را الآن انجام دهیم و به کدام کار در زمان دیگری رسیدگی کنیم.

اما اهمال‌کاری داستان کاملاً متفاوتی دارد. زمانی که دچار اهمال‌کاری هستیم، کارهایمان را عمداً و داوطلبانه عقب می‌اندازیم، درصورتی‌که می‌دانیم الآن دقیقاً زمان انجام همان کار است. هیچ‌چیز هم نیست که مانع انجام آن کار شود به جز بی‌میلی و اکراه خود ما! نداشتن میل و انگیزه نسبت به کاری، باعث ایجاد اهمال‌کاری می‌شود.

اهمال‌کاری یک بیماری یا ویژگی شخصیتی نیست؛ بلکه یک عادت است و مانند بسیاری از عادت‌های دیگر، درونی و ناخواسته است.

مثلاً شما نمی‌گویید: من امروز هوس کرده‌ام کمی اهمال‌کار باشم. یا مثلاً من از این لحظه به بعد دیگر اهمال‌کاری نمی‌کنم.
اهمال‌کاری چیزی نیست که شما در مورد آن فکر کنید. خیلی از اوقات بدون آنکه متوجه باشید، در دام اهمال‌کاری می‌افتید.

عادت‌ها به‌راحتی تغییر نمی‌کنند، به‌خصوص اینکه چندین سال هم قدمت داشته باشند. اما نگران نباشید، عادتهای صحیح را با روش درست جایگزین خواهیم کرد و بر اهمالکاری غلبه می کنیم.

اگر شما سالیان سال است که زمانی که دچار استرس می‌شوید ناخن‌هایتان را می‌جوید، سال‌هاست که سیگار می‌کشید، مدت‌زمان زیادی است که چند لیوان چای در روز می‌نوشید، از زمان کودکی به خوردن شیرینی‌جات علاقه زیادی داشته‌اید، عادت کرده‌اید که با غذایتان نوشابه بنوشید، از زمانی که به یاد دارید شب‌ها تا دیروقت بیدار بوده‌اید و صبح‌ها تا ساعت‌ها در رختخواب خود مانده‌اید و …
بعید می‌دانیم که از فردا صبح و یک‌باره بتوانید ناخن‌هایتان را نجوید، سیگار را ترک کنید، دو فنجان کوچک چای در روز بنوشید، خوردن شیرینی‌جات را محدود کنید، شب‌ها ساعت ده بخوابید و صبح‌های زود بیدار شوید، بجای نوشیدن نوشابه همراه غذا آب بنوشید.

اهمال‌کاری هم مانند همین عادت‌هاست. باید به‌سختی تلاش کنید تا بتوانید آن را تغییر دهید؛ اما اصلاً ناامید نشوید! درست است که تغییر عادت‌ها کمی سخت و زمان‌بر است، اما خبر خوب این است که با استفاده از استراتژی‌ها و تکنیک‌های کاربردی می‌توانیم تا حد زیادی بر آن غلبه کنیم.

چرا اهمال‌کاری می‌کنیم؟
• به دلیل ترس از اشتباه کردن و شکست خوردن

• به دلیل ترس از مورد انتقاد قرارگرفتن

• به دلیل کامل گرایی؛ یعنی حتماً می‌خواهیم کارمان بدون نقص باشد و بعد چون احساس می‌کنیم نمی‌توانیم کامل انجام دهیم اصلاً شروع نمی‌کنیم.

• به دلیل اینکه خودباوری‌مان کم است و باور نمی‌کنیم که موفق می‌شویم.

• به دلیل اینکه انعطاف‌پذیری‌مان کم است و بعضی کارها را دوست نداریم و زیر بار مسئولیت هم نمی‌رویم.

• به دلیل اینکه کاری دیگر را بیشتر دوست داریم انجام دهیم و آن را جایگزین می کنیم، بطور مثال باید این مقاله را تا پایان بخوانم، اما ترجیح می دهم  تلویزیون ببینم یا صفحه اینستاگرامم را چک کنم!

زیرا مطالعه برایم کسل کننده است اما تماشای تلویزیون لذت بخش.

چگونه بر اهمال‌کاری غلبه کنیم؟

فرض کنید می‌خواهید یک مزرعه گندم داشته باشید. ولی الان یک گندم دارید، این گندم را اگر روی میز بگذارید همان جا می‌ماند و رشد نمی‌کند حتی اگر یک سال دیگر هم بیایید بازهم همان جا می‌ماند.

اگر آن را در سینی بگذارید و مثل شب عید که گندم را خیس می‌کنند آن را خیس کنید و روی آن پارچه بگذارید زود سبز می‌شود ولی زود هم از بین می‌رود. خودتان دیده‌اید که در سیزده‌بدر چقدر از سبزه‌ها بو گرفته‌اند و دارند خراب می‌شوند؛ اگر هم بیشتر مراقبت کرده باشید چند روز بیشتر می‌ماند ولی عمرش کوتاه است.

اگر این گندم را بکارید؛ فردا به شما ده دانه گندم می‌دهد و دوباره هرکدام از این ده تا را می‌کارید و ……بالاخره بعد از یک سال شما یک مزرعه پر از گندم دارید.

روش ما هم مثل مزرعه گندم تدریجی است اما ماندگار

ابتدا فکر کنید که 5 سال گذشته است(به 5سال آینده بروید)؛ فکر کنید در چه جایگاهی هستید؟ چه شغلی دارید؟ چه تحصیلاتی دارید؟ چقدر درآمد دارید؟ و … .

خب حالا باید فکر کنید و آن هدف‌ها را تقسیم‌بندی کنید. در آخر امسال به چه چیزهایی می‌خواهید برسید؟ بنویسید که من تا آخر امسال به این هدف‌ها می‌رسم:
-1
-2
-3
بعد دوباره تقسیم کنید که در این ماه چه‌کارهایی باید انجام دهید؟

حالا تقسیم‌بندی کنید که در این هفته چه‌کارهایی را باید انجام دهید؟ و دوباره آنها را تقسیم کنید که در هر روز چه‌کارهایی باید انجام دهید؟

هفته‌ای یک روز را هم استراحت کنید و هر کاری که دوست دارید انجام دهید. همین حالا انجام دهید.

حالا برای هر هدفتان یک جدول به‌صورت زیر بکشید:

در بالای آن موضوع هدفتان و در زیر قسمت راست مزایا و در زیر قسمت چپ معایب را بنویسید.

تصاویر بالا فقط مثال هستند، شما می توانید برای هر کار و هدف کوتاه مدت و بلند مدت از این مثال استفاه نمایید. حتی برای انجام کاری که چند ساعت زمان لازم دارد مانند  اتو کشیدن لباس هایتان

حالا هدف‌هایتان را طبق اهمیت و بر اساس اینکه کدام‌یک مزایایش بیشتر است اولویت‌بندی کنید.
حالا اولویت‌های فردا را از مهم‌ترین‌ها تا غیر مهم‌ها را به ترتیب بنویسید.

امشب به لیست کارهای فردا نگاه کنید، این‌طوری وقتی شما خوابیدید مغز شما آنها را مرتب و دسته‌بندی می‌کند. هر شب قبل از اینکه بخوابید به کارهای فردا فکر کنید. فردا صبح که بیدار شدید اول چند دقیقه نرمش کنید یا حرکات کششی انجام دهید و صبحانه بخورید.

بعد یک ربع تا بیست دقیقه فقط به لیست کارهایتان نگاه کنید و به آنها فکر کنید. سپس مهم‌ترین و سخت‌ترین کار را به مدت یک ساعت ونیم یا دو ساعت انجام دهید. بعد از انجام آن به خود جایزه دهید. این جایزه می‌تواند هر چیزی باشد ولی حداکثر نیم ساعت طول بکشد. می‌تواند خوردنی باشد. یا گوش‌کردن به آهنگ دلخواه یا یک چرت کوتاه باشد.

پاداش‌های آینده جذابیت کمتری برای ما نسبت به پاداش‌های کوتاه‌مدت دارند.

زمانی که به خودمان قول می‌دهیم که اگر در آینده به فلان هدف رسیدیم، فلان پاداش را به خودمان بدهیم، درست مانند این است که به عکس کوهی که در دوردست‌ها قرار دارد، نگاه می‌کنیم! پاداش‌های آینده برای ما به کوچکی همان کوه درون عکس هستند.
پاداش‌های آینده جذابیت کمتری نسبت به پاداش‌های آنی دارند. مغز ما به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است که پاداش‌های فوری را ترجیح می‌دهد. به‌عبارت‌دیگر باید گفت: سیلی نقد به از حلوای نسیه است.

شاید فکر کنید جایزه دادن به خود کاری بیهوده و احمقانه است، اما در ادامه به صورت کاملا علمی خواهید دانست که چرا باید به خودمان جایزه دهیم. این طرز فکر به دلیل شناخت اندک نسبت به خودمان و عملکرد مغزمان است.

در بخش فرضیه خوشبختی و رابطه بین احساس و عمل،بزودی متوجه خواهید شد

بعد یکی از کارهایی که مهم ولی لذت‌بخش است را انجام دهید. سپس نیم ساعت استراحت کنید. به همین ترتیب یکی سخت و یکی باحال را انجام دهید.
هروقت که روز اول را انجام دادید، بدانید که انجام کارهای روز دوم مثل روز اول است و روز سوم مثل روز دوم و….. ولی برای اینکه تا آخر راه همیشه پرانرژی بمانید هر روز کارهای زیر را انجام دهید:

• هر روز از خودتان تشکر کنید که برای هدفتان کاری انجام داده‌اید.

• هر لحظه از خود بپرسید آیا من در جهت هدفم دارم حرکت می‌کنم؟ این کار به شما آگاهی می‌دهد که از انجام کارهایی که در جهت هدفتان نیست زودتر دست بردارید و بیشتر و سریع‌تر به سمت هدفتان حرکت کنید.

• به یاد هدف آینده‌تان بیفتید. چشمانتان را ببندید و آن را تصور کنید و از رسیدن به هدفتان لذت ببرید. کاملا واضح تصور کنید که در این لحظه به هدف خود رسیده اید و آن را با تمام وجود احساس کنید. این‌طوری انرژی می‌گیرید و به راه خود ادامه می‌دهید.

• از خود بپرسید بهترین کاری که الان می‌توانم انجام دهم که روحیه‌ام خوب شود چیست؟ بعد آن را انجام دهید.

• بعضی کارهای درون لیستتان را می‌توانید در مسیر رفت‌وآمد مثلاً در مترو و اتوبوس انجام دهید. من کسی را می‌شناسم که در مسیر رفت‌وآمد در مدت یک سال کل دیکشنری را حفظ کرد.

عوامل حواس پرتی را کم کنید

هدر دهنده‌های وقتتان را بشناسید و آنها را تا جایی که می‌توانید کمتر کنید. مثلاً تلویزیون نگاه کردن بیش از یک ساعت در روز وقت شما را می‌گیرد و سرعت شما را در رسیدن به هدف کم می‌کند. یا بیش از نیم ساعت در روز در تلگرام و واتس آپ و … ماندن، اتلاف وقت است. به مثال زیر دقت کنید:

قرار است گزارشی را آماده کنیم که خب مسلماً از انجام آن لذتی هم نمی‌بریم. امشب به خودمان قول می‌دهیم که همین فردا کار را شروع کنیم و برای شروع، چه‌بهتر که از قسمت‌های ساده‌تر آن شروع کنیم. امروز، پس از خوردن صبحانه مشغول کار می‌شویم و حدود نیم ساعت با تمرکز و با انرژی ‌بر روی قسمتی که از قبل مشخص کرده ایم، کار می‌کنیم. در همین حال یکی از دوستانمان با ما تماس می‌گیرد و از ما خواهش می‌کند که با او به سینما برویم.

به خودمان می‌گوییم: ببین امروز چقدر خوب شروع کردی. برای امروز کافی است؛ بالاخره تو هم به استراحت و تفریح نیاز داری، بقیه اش بماند برای فردا و آماده رفتن به سینما می‌شویم!

 چه اتفاقی افتاد؟ احساس خوب ما از اینکه بالاخره کار را شروع کرده ایم، ما را در دام اهمالکاری انداخت!

تماس تلفنی دوست ما، نمونه‌ای از عوامل پرت شدن حواس ما حین کار است. عوامل پرت‌کننده حواس در اطراف ما کم نیستند. این عوامل به اهمال‌کاری ما دامن می‌زنند؛ برای همین هم همیشه عذر و بهانه‌ای برای انجام ندادن کارهایمان داریم!

کم کردن تعداد عوامل حواس‌پرتی، پیش از آنکه کارمان را شروع کنیم.
در اطراف ما عوامل حواس‌پرتی زیادی وجود دارد که در اکثر مواقع از فردی به فرد دیگر متفاوت است. به‌عنوان‌مثال، برای بعضی از افراد کارکردن با صدای رادیو یا موسیقی یا فضای پر سر و صدا بسیار سخت است؛ اما بعضی از افراد ترجیح می‌دهند در زمان کارکردن، تلویزیون یا رادیو روشن باشد؛ بنابراین، باید ببینیم چه عواملی باعث پرت شدن حواس ما می‌شوند و قبل از اینکه کارمان را شروع کنیم، آنها را حذف کنیم.

مثلاً ممکن است بخواهیم در اتاقمان را ببندیم، صدای تلفن را قطع کنیم، گوشی تلفن همراهمان را خاموش کنیم، شبکه‌های اجتماعی را ببندیم و هر چیزی را که باعث حواس‌پرتی ما می‌شود ازروی میز کارمان جمع کنیم، مانند: مجله، روزنامه، کتاب و … .

معضلی جدید به نام تکنولوژی!

در حال حاضر، تکنولوژی‌های اینترنتی و انواع دیگر تکنولوژی‌ها مانند تلفن‌های هوشمند، به بزرگ‌ترین ابزارهای اتلاف وقت تبدیل شده‌اند؛ از طرفی بهترین ابزارها برای بهره‌وری ما هستند و از طرف دیگر، بلای جان ما شده‌اند.  ما زمان زیادی را صرف کارهای غیرقابل‌انتظار و پیش‌بینی نشده‌ای می‌کنیم که در واقع نمی‌خواستیم انجام بدهیم. مثلاً بی‌هدف از این سایت به آن سایت می‌رویم؛ در حال پرسه‌زدن در شبکه‌های اجتماعی هستیم؛ ایمیل‌هایمان را چک می‌کنیم؛ پست‌های جدید اینستاگرام را بالا و پایین می‌کنیم و … . تمام این کارها، کارهایی هستند که قرار نبود انجام بدهیم، نه حداقل در آن بازه زمانی خاص!

اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، بزرگ‌ترین خطر برای پیگیری اهداف و بزرگ‌ترین عامل اهمال‌کاری ما در حوزه تکنولوژی هستند. دلایلی که باعث می‌شوند ما اهمال‌کاری آنلاین داشته باشیم عبارت‌اند از:

-1 ما ذاتاً موجودی اجتماعی هستیم و از ارتباط برقرار کردن با دیگران لذت می‌بریم. شبکه‌های اجتماعی این امکان را به ما می‌دهند تا بتوانیم با هرکسی که می‌خواهیم، در هر نقطه‌ای از این جهان پهناور که باشد، ارتباط برقرار کنیم.

-2 علاوه بر اینکه ما ذاتاً موجوداتی اجتماعی هستیم، اینترنت هم به دلیل زرق و برق‌هایی که دارد، ذاتاً اعتیادآور است. کافی است کمی در مورد اعتیاد اینترنتی جستجو کنید تا متوجه عمق فاجعه بشوید!

-3 اینترنت یک عامل حواس‌پرتی حاضر و آماده است؛ به‌خصوص زمانی که مشغول انجام کاری هستیم که از آن لذت نمی‌بریم یا به‌خوبی پیش نمی‌رود! چرا که در همه‌جا وجود دارد و اتصال به آن هم که اصلاً کار سختی نیست.

اینترنت را قطع کن!

بهترین روش برای محدودکردن اهمال‌کاری آنلاین، حداقل کردن عوامل پرت‌کننده حواس است؛ یعنی زمانی که مشغول انجام کاری هستیم، باید اینترنت را خاموش کنیم و هر چیزی را که باعث حواس‌پرتی ما می‌شود – فیس‌بوک، اینستاگرام، تلگرام و …  کنار بگذاریم.

می‌دانم که خیلی سخت است که در مقابل وسوسه شبکه‌های اجتماعی مقاومت کنیم؛ اما اگر بخواهیم به اهدافمان برسیم،

باید نسبت به تغییر متعهد باشیم.
 

• یکی از کارهای لیست تان را انتخاب کنید که همیشه آن را به تعویق می‌انداختید. بگویید: “همین‌الان انجامش می‌دهم.”

• اگر در کارهایتان شکست خوردید و موفق نشدید بدانید که شکست موقتی است. از دید مثبت به آن نگاه کنید. فکر کنید که کجای کارتان اشتباه بوده؟ چه درس‌هایی از آن می‌گیرید؟ آنها را بنویسید و برای انجام آن کارها برنامه‌ریزی کنید.

• از شکست‌ها و موفقیت‌های دیگران درس بگیرید. اشتباه‌های دیگران را انجام ندهید. ببینید که دیگران در چه‌کارهایی موفق هستند؛ از آنها الگو بگیرید. نه اینکه کارهای آنها را دقیقاً کپی کنید. چون شخصیت‌ها باهم فرق دارند. شما نمی‌توانید دقیقاً مثل دیگران باشید ولی می‌توانید از آنها ایده بگیرید.

 یک روز در هفته زندگینامه افراد موفق را بخوانید یا به عنوان تفریح فیلم مستند و زندگینامه ی افراد موفق را تماشا کنید. این به شما انگیزه می‌دهد. چون می‌بینید که آنها در شرایط سخت و با شکست خوردن بازهم به راه خود ادامه می‌دهند و موفق هم شده‌اند.

شما هم اگر فیلم مستند مشابه میشناسید لطفا در بخش کامنت ها معرفی نمایید. بخصوص اگر درباره ی زنان موفق باشد زیرا در این لیست جای ایشان خالی است

• خود را با دیگران مقایسه نکنید. توانایی‌های افراد باهم فرق دارد. خودتان را با خودتان مقایسه کنید. هر روز خود را با روزهای گذشته با ماه گذشته یا با سال گذشته‌تان مقایسه کنید که چقدر پیشرفت کرده‌اید.
به‌خاطر این پیشرفت‌ها  از خودتان تشکر کنید و به خود جایزه بدهید.

• هر روز منتظر اتفاقات خوب باشید. اگر منتظر اتفاقات خوب باشید اتفاقات خوبی برای شما می‌افتد و اگر هم منتظر اتفاقات بد باشید اتفاقات بد برایتان رخ می‌دهد.

در ادامه بیشتر خواهیم دانست که چرا باید از جداول بالا استفاده کنیم، زیرا اگر انجام یک کار و هدف بسیار مهم و حیاتی در ذهن ما مساوی باشد با رنج، با اینکه انجام آن کار ضروریست و برای رشد ما لازم است ولی اگر انجام دادنش در ذهن مساوی با رنج باشد، شروع به تنبلی و اهمالکاری می کنیم. کارهایی را انجام می دهیم که لذت بیشتری دارد مثل خوابیدن ولی کاری که ضروریست را انجام نمی دهیم.

قانون غربالگری: وقتی شروع به انجام کاری می‌کنید؛ دنیا برای اینکه شما را امتحان کند؛ اتفاقاتی برای شما می‌افتد که کارهای شما را عقب بیندازد. دلیلش هم این است که کائنات می‌خواهد شما را امتحان کند که واقعاً برای رسیدن به هدفتان مطمئنید یا نه. مثلاً تصمیم می‌گیرید که از امشب رژیم بگیرید؛ امشب جایی دعوت می‌شوید و میزبان دست پختش خیلی خوب است و شما هم ‌نوع غذاها و دست پخت او را دوست دارید. یا مثلاً تصمیم می‌گیرید درس بخوانید و کنکور بدهید. از همان روز همسایه شما خیلی سروصدا می‌کند. اینها فقط به این دلیل است که کائنات می‌خواهد شما را غربال کند. زیرا همه دوست دارند پیشرفت کنند ولی کم هستند افرادی که به خود زحمت می‌دهند و پیشرفت می‌کنند و موفق می‌شوند.

 • با افراد موفق و شاد ارتباط برقرار کنید. هرچه ارتباطتان با افراد موفق بیشتر باشد؛ شادتر و موفق‌تر خواهید بود. برعکس؛ ارتباطتان را با افراد غیر موفق و غرغرو تا جایی که می‌توانید کم کنید. اگر امکان دارد آنها را از زندگی خود حذف کنید.

• در لحظه‌ای که دارید کاری را انجام می‌دهید تمرکزتان فقط بر روی همان کار باشد. این‌طوری بازدهی شما افزایش می‌یابد.

اگر تمرکزتان کم است، پیشنهاد می کنم حتما در دوره رایگان ذهن آگاهی شرکت کنید. این دوره کاملا برای شما رایگان تهیه شده است.